اخبار ما & بلاگ

بلوک‌های بتن هوادار اتوکلاو شده (Autoclaved Aerated Concrete - AAC)، که در ایران با نام تجاری "هبلکس" نیز شناخته می‌شوند، به دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود نظیر وزن کم، عایق‌بندی حرارتی و صوتی عالی، مقاومت در برابر آتش و سرعت اجرای بالا، به یکی از مصالح پرکاربرد در صنعت ساختمان‌سازی مدرن تبدیل شده‌اند. این بلوک‌ها که از ترکیب سیمان، آهک، ماسه سیلیسی، پودر آلومینیوم و آب تولید شده و در اتوکلاو تحت فشار و حرارت بالا پخته می‌شوند، دارای ساختاری متخلخل و سلولی هستند که منجر به خواص متمایز آن‌ها می‌گردد.

با این حال، دستیابی به حداکثر پتانسیل این مصالح، مستلزم رعایت دقیق استانداردهای اجرایی، به‌ویژه در فرآیند دیوارچینی است. نادیده گرفتن جزئیات فنی در مراحل اجرا می‌تواند منجر به کاهش عملکرد عایقی، کاهش مقاومت سازه‌ای (در صورت استفاده غیر اصولی) و بروز مشکلات زیبایی‌شناختی و دوام در طول زمان شود. این راهنما با هدف ارائه یک مرجع جامع، کاربردی و با جزئیات کافی برای مهندسین عمران، معماران، پیمانکاران و ناظرین محترم تدوین شده است تا از کیفیت، انطباق پروژه‌ها با ضوابط فنی و افزایش عمر مفید ساختمان اطمینان حاصل شود. این مستند به تشریح الزامات پیش از شروع، مراحل اجرایی و نکات کلیدی کنترل کیفیت در دیوارچینی با بلوک AAC می‌پردازد.

1. الزامات قبل از شروع دیوارچینی

پیش از آغاز عملیات دیوارچینی با بلوک AAC، لازم است تا تمامی پیش‌نیازها و الزامات فنی فراهم گردند تا از اجرای صحیح و اصولی کار اطمینان حاصل شود. این مراحل شامل آماده‌سازی دقیق بستر اجرا، انبارداری اصولی بلوک‌ها و فراهم‌آوری تجهیزات لازم است.

1.1. آماده‌سازی سطح زیرین (فونداسیون، سقف یا بتن‌ریزی)

سطح زیرین که قرار است دیوارچینی بر روی آن آغاز شود، نقشی حیاتی در پایداری و تراز بودن دیوار ایفا می‌کند. هرگونه عدم دقت در این مرحله، به طور ناخواسته در ردیف‌های بعدی دیوار تشدید یافته و مشکلات جبران‌ناپذیری ایجاد خواهد کرد.

• تراز بودن و صافی سطح: سطح زیرین (اعم از روی فونداسیون، کلاف بتنی، تیرچه سقف یا بتن‌ریزی کف) باید کاملاً تراز و افقی باشد. هرگونه ناهمواری، برجستگی یا فرورفتگی می‌تواند منجر به عدم اتصال صحیح بلوک‌ها و ایجاد درزهای باز در لایه اول شود.

• خشک بودن: سطح باید عاری از هرگونه رطوبت، به ویژه رطوبت ناشی از آب باران، نشت آب یا رطوبت حاصل از فرآیندهای ساختمانی دیگر باشد. رطوبت موجود در سطح زیرین می‌تواند به چسبندگی چسب بلوک آسیب رسانده و در طول زمان باعث شوره زدگی یا تخریب ملات شود.

• عاری بودن از آلودگی: سطح زیرین باید به طور کامل از گرد و غبار، ذرات سست، خاک، روغن، گریس، باقی‌مانده قالب‌ها، بتن‌های پوک یا هرگونه ماده آلی و شیمیایی که مانع چسبندگی مصالح گردد، پاکسازی شود. استفاده از جارو، برس سیمی و در صورت لزوم دمنده هوا برای این منظور توصیه می‌شود.

• اصلاح ناهمواری‌ها (رگلاژ): در صورت وجود اختلاف تراز (حتی اندک) در سطح زیرین، لازم است این ناهمواری‌ها با استفاده از ملات ماسه سیمان با عیار حداقل 350 کیلوگرم سیمان در متر مکعب (با نسبت تقریبی 1:3 سیمان به ماسه) یا گروت‌های خودتراز شونده مناسب، اصلاح و تسطیح گردند. این لایه رگلاژ باید به طور کامل خشک شده و سپس عملیات دیوارچینی آغاز شود. ضخامت این لایه رگلاژ باید به گونه‌ای باشد که یک سطح صاف و همگن ایجاد کند.

1.2. انبارداری بلوک‌ها

نحوه نگهداری و انبار کردن بلوک‌های AAC (هبلکس) تاثیر مستقیمی بر کیفیت و راندمان اجرا دارد. بلوک‌های AAC نسبت به رطوبت حساس هستند و نگهداری نادرست می‌تواند باعث جذب آب، یخ زدگی (در مناطق سردسیر) و کاهش مقاومت آن‌ها شود.

• محل انبارداری: بلوک‌ها باید در محلی خشک، مسطح، محکم و پایدار نگهداری شوند. محل انبارداری نباید در معرض زهکشی نامناسب، سیلاب یا تجمع آب‌های سطحی باشد.

• ارتفاع از سطح زمین: به منظور جلوگیری از جذب رطوبت از زمین و همچنین محافظت در برابر آسیب‌های فیزیکی، بلوک‌ها باید بر روی پالت‌های سالم و مقاوم قرار گیرند. فاصله پالت‌ها از سطح زمین باید حداقل 10 سانتی‌متر باشد.

• محافظت در برابر عوامل جوی: بلوک‌ها باید در برابر تابش مستقیم نور خورشید (که می‌تواند باعث تغییراتی در خواص فیزیکی آن‌ها شود) و به ویژه بارندگی محافظت گردند. استفاده از پوشش‌های ضد آب نظیر ورق‌های پلی‌اتیلن یا برزنت برای پوشاندن روی پالت‌ها و کناره‌های آن‌ها الزامی است. پوشش باید به گونه‌ای باشد که جریان هوا از زیر بلوک‌ها قطع نشود و رطوبت احتمالی نیز امکان خروج داشته باشد.

• عدم انباشت بیش از حد: از انباشت پالت‌های بلوک بر روی یکدیگر در ارتفاع زیاد خودداری شود، مگر اینکه پالت‌ها به گونه‌ای طراحی شده باشند که تحمل وزن طبقات بالایی را داشته باشند. معمولاً ارتفاع مجاز انباشت طبق دستورالعمل سازنده تعیین می‌گردد.

• دسترسی آسان: محل انبارداری باید به گونه‌ای باشد که دسترسی جرثقیل یا لیفتراک برای انتقال بلوک‌ها به محل اجرا به راحتی امکان‌پذیر باشد.

1.3. تجهیزات مورد نیاز

برای اجرای صحیح و اصولی دیوارچینی با بلوک AAC، استفاده از ابزار و تجهیزات مناسب ضروری است. استفاده از ابزارهای استاندارد علاوه بر افزایش دقت، سرعت اجرا را نیز بالا برده و ضایعات را به حداقل می‌رساند.

• ملات‌کش مخصوص بلوک AAC (نوار نقاله یا قوطی مخصوص): این ابزار برای توزیع یکنواخت و دقیق چسب بلوک بر روی سطح بلوک‌ها طراحی شده است. استفاده از این ابزار نسبت به ماله سنتی، ضخامت یکنواخت چسب را تضمین کرده و از مصرف بی‌رویه چسب جلوگیری می‌کند.

• ماله دندانه‌دار یا شانه‌ای: در مواردی که از چسب به صورت خمیری استفاده می‌شود و یا برای ایجاد شیارهای بیشتر جهت افزایش سطح تماس و چسبندگی، این ماله کاربرد دارد.

• تراز (لیزری، حبابی یا شلنگ تراز): برای اطمینان از تراز بودن و عمود بودن دیوارها در هر ردیف و در تمام طول اجرا. تراز لیزری به دلیل دقت بالا و امکان نشانه‌گذاری راحت‌تر، بسیار توصیه می‌شود.

• شاقول: برای بررسی و اطمینان از عمود بودن دیوارها نسبت به خط افق.

• گونیا: برای اطمینان از قائمه بودن زوایا و گوشه‌های دیوار.

• متر نواری: برای اندازه‌گیری ابعاد و طول دیوارها و تعیین محل بازشوها.

• اره مخصوص بلوک AAC (دستی یا برقی): برای برش دقیق بلوک‌ها در ابعاد مورد نیاز، اجرای برش‌های خاص و ایجاد گوشه‌ها و اتصالات. این اره‌ها دارای تیغه‌های مخصوصی هستند که برش تمیز و با کمترین پرت را فراهم می‌کنند.

• چکش پلاستیکی یا لاستیکی: برای تنظیم دقیق موقعیت بلوک‌ها در محل خود و اطمینان از اتصال کامل آن‌ها به لایه چسب، بدون آسیب رساندن به بلوک.

• ابزار شیارزن (کاتر یا شیارکن برقی): برای ایجاد شیارهای افقی و عمودی در بلوک‌ها به منظور عبور تأسیسات برقی و مکانیکی. عمق و عرض شیار باید متناسب با اندازه کابل یا لوله باشد.

• ابزار تزریق چسب (در صورت استفاده از چسب‌های کارتریجی): برای اعمال دقیق و کنترل شده چسب.

• بیل و سطل: برای مخلوط کردن چسب بلوک (در صورت نیاز به اختلاط با آب طبق دستورالعمل سازنده).

• دستکش، عینک ایمنی و ماسک: برای رعایت نکات ایمنی شخصی حین کار.

2. اجرای دیوارچینی با بلوک AAC

فرآیند دیوارچینی با بلوک AAC نیازمند دقت و پیروی از روش‌های استاندارد است تا از حداکثر مزایای این مصالح بهره‌مند شد. جزئیات فنی در هر مرحله، از نوع ملات مصرفی تا نحوه اتصال به سازه، از اهمیت بالایی برخوردار است.

2.1. استفاده از چسب بلوک AAC

استفاده از چسب مخصوص بلوک AAC، یکی از کلیدی‌ترین عوامل در اجرای موفقیت‌آمیز دیوارچینی با این مصالح است.

• نوع چسب: توصیه اکید بر استفاده از چسب‌های مخصوص AAC است. این چسب‌ها بر پایه سیمان پرتلند، ماسه‌های دانه‌بندی شده و مواد افزودنی پلیمری تولید شده و دارای قدرت چسبندگی بالا، انعطاف‌پذیری مناسب و زمان گیرش کنترل شده هستند. این چسب‌ها ضمن ایجاد اتصالی قوی، خواص عایق‌بندی حرارتی و صوتی دیوار را نیز بهبود می‌بخشند.

• موارد استثنایی استفاده از ملات ماسه سیمان: استفاده از ملات ماسه سیمان سنتی فقط در لایه اول (رگلاژ) با عیار 350 کیلوگرم سیمان در متر مکعب مجاز است. در شرایط خاص و با اخذ مجوز کتبی از مهندس ناظر، می‌توان از ملات ماسه سیمان با نسبت 1:4 یا 1:5 (سیمان به ماسه) برای چسباندن بلوک‌ها استفاده کرد، اما این روش به هیچ عنوان جایگزین مزایای چسب مخصوص AAC نیست و تنها در صورت عدم دسترسی به چسب و در دیوارهای غیر باربر با طول و ارتفاع محدود قابل قبول است.

• ضخامت چسب: ضخامت ایده‌آل لایه چسب بلوک بین 2 تا 3 میلی‌متر است. استفاده از لایه‌های ضخیم‌تر چسب (بیش از 5 میلی‌متر) نه تنها مقرون به صرفه نیست، بلکه می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

  • کاهش خواص عایق‌بندی حرارتی و صوتی دیوار.

  • افزایش تنش‌های حرارتی در لایه‌های چسب.

  • افزایش بار مرده ساختمان.

  • تشدید مشکلات ناشی از حرکات انبساط و انقباض.

• روش اعمال چسب: چسب بلوک AAC به صورت یکنواخت و سرتاسری بر روی سطوح افقی و عمودی بلوک‌ها (اگر بلوک‌ها دارای فاق و زبانه نباشند) اعمال می‌شود. برای بلوک‌های دارای فاق و زبانه، چسب فقط بر روی زبانه و در قسمت‌های تراز عمودی اعمال می‌گردد. استفاده از "ملات‌کش مخصوص" تضمین کننده اعمال لایه نازک و یکنواخت چسب است.

2.2. ردیف اول (رگلاژ)

اولین ردیف بلوک، پایه و اساس دیوارچینی است و دقت در اجرای آن، موفقیت کل پروژه را تضمین می‌کند.

• اهمیت دقت: ردیف اول بلوک‌ها باید با دقت بسیار بالا اجرا شود. هرگونه عدم تراز یا عدم شاقولی در این ردیف، در ردیف‌های بعدی تشدید شده و اصلاح آن بسیار دشوار خواهد بود.

• روش اجرا: برای این ردیف، می‌توان از ملات ماسه سیمان با عیار 350 کیلوگرم سیمان در متر مکعب و یا از چسب بلوک با ضخامت حداقل 10 میلی‌متر استفاده کرد. هدف در این ردیف، ایجاد یک سطح کاملاً تراز و افقی، حتی در صورت ناهمواری جزئی فونداسیون است.

• کنترل تراز: پس از چیدن بلوک‌های ردیف اول، باید بلافاصله با استفاده از تراز لیزری یا شلنگ تراز، تراز بودن آن‌ها در طول و عرض دیوار و همچنین شاقولی بودن در وجه عمودی کنترل و در صورت نیاز اصلاح گردد.

2.3. نحوه چیدمان بلوک‌ها

نحوه قرارگیری بلوک‌ها در کنار و روی هم، از اصول مهم در استحکام و پایداری دیوار است.

• همپوشانی (Overlap): بلوک‌ها باید به صورت ردیف به ردیف و با رعایت همپوشانی (بندکشی عمودی غیرمتقارن) چیده شوند. این همپوشانی، که حداقل آن 10 سانتی‌متر در ردیف‌های متوالی است، برای توزیع بهینه تنش‌ها، جلوگیری از ایجاد ترک‌های ناخواسته و افزایش انسجام و پایداری دیوار در برابر نیروهای جانبی (مانند باد و زلزله) ضروری است. به عبارت دیگر، محل بندهای عمودی در هر ردیف باید حداقل 10 سانتی‌متر از محل بندهای عمودی ردیف زیرین جابجا شود.

• تنظیم و تراز کردن: پس از قرار دادن هر بلوک در محل خود، باید با استفاده از چکش پلاستیکی به آرامی ضربه زده شود تا به طور کامل در لایه چسب فرو رفته و با بلوک‌های مجاور و زیرین تراز گردد. این کار تضمین می‌کند که سطح دیوار صاف و بدون پله باشد.

• جلوگیری از چسبندگی جانبی: از چسباندن بلوک‌ها به یکدیگر از کناره‌های عمودی (در صورت عدم وجود فاق و زبانه) با ملات ماسه سیمان خودداری شود. چسب بلوک باید به طور کامل این سطوح را پوشش دهد.

2.4. اتصال دیوار به سازه

اتصال صحیح دیوارچینی هبلکس به اجزای سازه‌ای (ستون‌ها، تیرها و سقف‌ها) برای انتقال صحیح نیروها و جلوگیری از جداشدگی دیوار، حیاتی است.

• اتصال جانبی به ستون‌ها:

  • بست‌های گالوانیزه (بست U شکل یا L شکل): رایج‌ترین و بهترین روش، استفاده از بست‌های فلزی گالوانیزه است که به میلگرد انتظار تعبیه شده در ستون و یا به صفحه فلزی نصب شده بر روی ستون، و از طرف دیگر به بلوک AAC متصل می‌شود. این بست‌ها باید به گونه‌ای طراحی و نصب شوند که انعطاف‌پذیری لازم برای جابجایی‌های نسبی ناشی از تغییرات دما و بارهای دینامیکی را فراهم کنند، اما در عین حال از جدا شدن دیوار از ستون جلوگیری نمایند. معمولاً در هر دو رج بلوک یا طبق دستورالعمل نقشه اجرایی، یک بست نصب می‌گردد.

  • وادارها (تیرک‌های عمودی و افقی): در مواردی که طول دهانه دیوار بلند است (بیش از 5 تا 6 متر) یا در دیوارهای با ارتفاع زیاد، تعبیه وادار (چه بتنی و چه فولادی) طبق نقشه‌های اجرایی الزامی است. وادارها به عنوان ستون‌های کمکی در طول دیوار عمل کرده و به پایداری آن کمک می‌کنند. همچنین در محل تقاطع دیوارهای با طول زیاد، تعبیه وادار مطابق جزئیات اجرایی لازم است.

  • تعبیه میلگرد بستر: در صورت نیاز (طبق نقشه‌های اجرایی)، میلگرد بستر می‌توانند در شیارهای افقی بلوک‌ها قرار گرفته و به صورت مورب به میلگردهای انتظار در ستون‌ها یا وادارها متصل شوند.

• اتصال به سقف:

  • بست‌های U شکل یا ناودانی: بین آخرین ردیف بلوک و زیر سقف، باید از اتصالاتی استفاده شود که امکان حرکت قائم سقف را فراهم کند و در عین حال از حرکت جانبی دیوار جلوگیری نماید. بست‌های U شکل فلزی که به تیر سقف و بلوک متصل می‌شوند، یا نصب یک نبشی فلزی (ناودانی) در زیر تیر سقف که بلوک‌ها به آن متصل می‌گردند، از روش‌های متداول هستند.

  • تعبیه درز انبساط: یک فضای خالی 2 تا 3 سانتی‌متری بین سطح بالایی آخرین ردیف بلوک و سطح زیرین سقف یا تیر، ضروری است. این فاصله باید با مواد انعطاف‌پذیر و غیرقابل تراکم مانند فوم پلی‌اتیلن، پشم سنگ یا چسب فوم مخصوص پر شود. هدف از این درز، جلوگیری از اعمال بارهای فشاری قائم از سقف بر دیوار (به خصوص در دیوارهای غیر باربر) و فراهم کردن فضای لازم برای حرکات احتمالی انبساط و انقباض سازه است.

2.5. گوشه‌ها و تقاطع دیوارها

اتصالات در گوشه‌ها و محل تلاقی دیوارها، نقاطی حساس هستند که باید با دقت ویژه اجرا شوند.

• گوشه‌ها: در گوشه‌های ساختمان، بلوک‌ها باید به صورت پازلی (بست و نر و ماده) یا با استفاده از بست‌های فلزی مناسب (مانند بست‌های U شکل یا L شکل که در دو دیوار قفل می‌شوند) به یکدیگر متصل شوند. این اتصالات، انسجام گوشه دیوار را افزایش داده و مقاومت آن را در برابر نیروهای جانبی و نشست‌های احتمالی بهبود می‌بخشند.

• تقاطع دیوارها: در محل تقاطع دیوارهای داخلی یا خارجی، دو دیوار باید به طور کامل در هم قفل شوند (مانند بلوک‌های پازلی) یا از بست‌های گالوانیزه فلزی در فواصل مشخص (مثلاً هر 60 سانتی‌متر ارتفاع) برای اتصال این دو دیوار به یکدیگر استفاده شود. در صورت نیاز و طبق نقشه‌های اجرایی، می‌توان از میلگرد بستر نیز در این نقاط استفاده کرد.

2.6. بازشوها (درب و پنجره)

اجرای صحیح اطراف بازشوها برای جلوگیری از تمرکز تنش و ایجاد ترک در این نواحی، اهمیت زیادی دارد.

• نعل‌درگاه (لنتل): بر روی تمامی بازشوها (درب و پنجره) باید از نعل‌درگاه پیش‌ساخته AAC یا نعل‌درگاه بتنی مسلح مطابق با نقشه‌های اجرایی استفاده شود. این نعل‌درگاه‌ها وظیفه تحمل بار سقف و دیوارهای بالایی را بر عهده دارند.

• طول نشیمن نعل‌درگاه: طول نشیمن نعل‌درگاه بر روی بلوک‌های طرفین، باید از هر طرف حداقل 25 سانتی‌متر باشد تا بار به صورت مناسب به دیوار منتقل شده و از شکست یا فرو رفتن آن جلوگیری شود.

• اجرای گوشه‌های بازشوها: گوشه‌های داخلی بازشوها (محل تقاطع لبه عمودی با نعل‌درگاه) نقاط تمرکز تنش هستند. برای جلوگیری از ایجاد ترک در این نواحی، باید از تکنیک‌های خاصی استفاده کرد:

  • استفاده از بلوک‌های ال مانند: در ردیف‌های بالا و پایین نعل‌درگاه، از بلوک‌هایی که برش خورده و حالت L شکل دارند استفاده شود تا بند عمودی ممتدی از لبه بازشو به سمت بالا یا پایین ایجاد نشود.

  • کوتاه و بلند کردن بلوک‌ها: در ردیف‌های مجاور لبه بازشو، بلوک‌ها را به صورت کوتاه و بلند (یک بلوک کامل و سپس یک برش خورده) بچینند تا بند عمودی ممتد ایجاد نشود.

  • استفاده از میلگرد بستر: در صورت لزوم، می‌توان در رج‌های مجاور بازشو و در شیارهای افقی، میلگرد بستر قرار داد.

2.7. عبور تاسیسات (برق، آب و فاضلاب)

عبور تأسیسات از داخل دیوارهای هبلکس باید با رعایت اصولی انجام شود تا به ساختار دیوار آسیب نرسد.

• شیارزنی: شیارزنی برای عبور لوله‌های برق، کابل‌ها یا لوله‌های آب و فاضلاب باید با استفاده از ابزار مناسب (کاتر یا شیارکن برقی) و به صورت دقیق و منظم انجام شود.

• عمق شیار: عمق شیارها نباید از 1/3 ضخامت بلوک تجاوز کند. شیارهای عمیق‌تر می‌توانند مقاومت بلوک را به طور قابل توجهی کاهش دهند.

• نحوه قرارگیری تاسیسات: لوله‌ها و کابل‌ها باید به صورت مرتب و بدون کشیدگی یا فشردگی در شیارها قرار گیرند. در محل عبور لوله‌های آب سرد و گرم، بهتر است از لوله‌های محافظ (مانند لوله فلکسیبل) استفاده شود.

• پر کردن شیارها: پس از نصب تأسیسات، شیارها باید با ملات یا چسب بلوک مناسب و هم‌جنس با بلوک پر شوند. استفاده از ملات ماسه سیمان یا مصالح گچی برای پر کردن شیارها توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است باعث ایجاد ترک‌های مویی در اثر اختلاف ضریب انبساط حرارتی شوند. پر کردن شیار باید به صورت لایه به لایه و با کوبیدن ملات انجام شود تا فضای خالی باقی نماند.

3. کنترل کیفیت و نظارت

نظارت مستمر و کنترل دقیق مراحل اجرایی، تضمین کننده کیفیت نهایی دیوارچینی با بلوک AAC است. مهندس ناظر نقش کلیدی در این بخش ایفا می‌کند.

• کنترل تراز و شاقولی:

  • زمان کنترل: در هر ردیف و به طور مداوم، تراز بودن سطح افقی و شاقولی بودن وجوه عمودی دیوارها با استفاده از تراز لیزری، حبابی و شاقول بررسی شود.

  • فواصل زمانی: کنترل‌ها باید حداقل در فواصل هر 2 تا 3 متر طول دیوار و در تمامی نقاط برجسته یا فرورفته انجام پذیرد.

  • تلرانس مجاز: میزان تلرانس مجاز برای شاقولی عمودی و تراز افقی باید بر اساس ضوابط مبحث 7 و 8 مقررات ملی ساختمان ایران رعایت گردد. به طور کلی، انحراف از شاقول در هر متر ارتفاع نباید از 3 میلی‌متر و انحراف از تراز در هر 3 متر طول نباید از 5 میلی‌متر تجاوز کند.

• کنترل ضخامت چسب:

  • روش نمونه‌گیری: به صورت تصادفی در نقاط مختلف دیوار، ضخامت لایه چسب بلوک بررسی شود. این کار را می‌توان با استفاده از یک سوزن یا تیغه نازک و اندازه‌گیری عمق فرو رفتن آن در چسب انجام داد.

  • محدوده مجاز: اطمینان حاصل شود که ضخامت چسب از 2 تا 3 میلی‌متر تجاوز نمی‌کند.

• کنترل همپوشانی و اتصالات:

  • همپوشانی: بازرسی شود که همپوشانی بلوک‌ها در ردیف‌های متوالی رعایت شده و حداقل 10 سانتی‌متر باشد.

  • اتصالات سازه‌ای: نصب صحیح و اصولی بست‌های اتصال به ستون‌ها، تیرها و سقف مطابق با نقشه‌های اجرایی و جزئیات فنی بررسی شود. اطمینان از استفاده از تعداد مناسب بست و نحوه صحیح نصب آن‌ها (بدون ایجاد تنش اضافی).

  • اتصال دیوارها: در گوشه‌ها و تقاطع دیوارها، نحوه اتصال بلوک‌ها به یکدیگر (پازلی یا با بست فلزی) مورد تأیید قرار گیرد.

• کنترل نعل‌درگاه‌ها و بازشوها:

  • ابعاد و طول نشیمن: ابعاد نعل‌درگاه‌ها و طول نشیمن آن‌ها بر روی بلوک‌ها با نقشه‌های اجرایی مطابقت داده شود.

  • نحوه اجرا: نحوه اجرای گوشه‌های بازشوها و اطمینان از عدم وجود بند عمودی ممتد در این نواحی با دقت بررسی شود.

• کنترل شیارزنی تاسیسات:

  • عمق و عرض شیار: عمق شیارها با ضخامت بلوک و عرض آن‌ها با اندازه تأسیسات تطابق داده شود.

  • پر کردن شیار: کیفیت پر کردن شیارها با ملات یا چسب مناسب و اطمینان از عدم وجود حفره یا فضای خالی پس از پر شدن.

• کنترل موارد متفرقه:

  • شکستگی بلوک‌ها: از به کارگیری بلوک‌های شکسته یا آسیب‌دیده در دیوار (مگر در موارد جزئی که با چسب ترمیم شوند و در نقاط غیر حساس باشند) خودداری شود.

  • تمیزی سطح: سطح نهایی دیوار باید تمیز و عاری از لکه‌های چسب یا ملات باشد.

• رعایت نکات ایمنی:

  • تجهیزات حفاظت فردی: اطمینان از استفاده کارگران از کلاه ایمنی، دستکش، عینک و کفش ایمنی.

  • کار در ارتفاع: در صورت نیاز به کار در ارتفاع، استفاده از داربست استاندارد و کمربند ایمنی الزامی است.

  • ایمنی الکتریکی: در هنگام استفاده از ابزار برقی، رعایت نکات ایمنی مربوط به برق و اطمینان از سالم بودن سیم‌ها و اتصالات.

4. نتیجه‌گیری

دیوارچینی با بلوک‌های AAC (هبلکس) روشی نوین و کارآمد در صنعت ساختمان‌سازی محسوب می‌شود که در صورت اجرای صحیح و اصولی، مزایای قابل توجهی از جمله سرعت بالا، عایق‌بندی حرارتی و صوتی عالی، کاهش بار مرده ساختمان و مقاومت در برابر آتش را به همراه دارد. دستیابی به این مزایا منوط به رعایت دقیق استانداردهای اجرایی، استفاده از مواد و مصالح با کیفیت و نظارت مستمر و تخصصی مهندسین و ناظرین محترم است.

اجرای صحیح دیوارچینی با بلوک AAC نه تنها خواص ذاتی این مصالح را به حداکثر می‌رساند، بلکه به پایداری، دوام و عملکرد بهینه ساختمان در طولانی‌مدت کمک شایانی می‌کند. از این رو، رعایت نکات ذکر شده در این راهنما، از آماده‌سازی اولیه بستر اجرا تا کنترل کیفیت نهایی، نقشی حیاتی در موفقیت پروژه‌های ساختمانی با استفاده از هبلکس ایفا می‌کند. با دانش و دقت کافی، می‌توان از این ماده نوین ساختمانی به بهترین نحو بهره برد و بناهایی ایمن، باکیفیت، پایدار و مطابق با استانداردهای روز دنیا احداث نمود.